Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Σαλάτα... "ότι βρήκα, έβαλα"

Καλησπέρα!!!
Πάει και αυτή η εβδομάδα, έφτασε πάλι το Σαββατοκύριακο, να ξεκουραστούμε και να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας... ε να κάνουμε και καμιά δουλειά στο σπίτι... γι' αυτό λίγα με την κουζίνα...
Προχθές η Κική μου θύμισε πως πρέπει να κάνουμε και λίγη δίαιτα, γιορτές έρχονται και μια και δεν νομίζω να μπορούμε να αγοράσουμε καινούρια ρούχα φέτος, ας μπούμε τουλάχιστον στα παλιά μας...
Είπα λοιπόν σήμερα να προσέξουμε λίγο και να φάμε μια σαλάτα για το μεσημέρι, μια σαλάτα με ότι έχει το ψυγείο!
Το άνοιξα λοιπόν και βρήκα: 
μαρούλι
1 ντομάτα
1 πορτοκαλί πιπεριά
έκοψα ρόκα από τη γλάστρα μου
φρέσκο κρεμμυδάκι, επίσης από τη γλάστρα μου
είχα στη φρουτιέρα και 1 αβοκάντο
βρήκα και σ' ενα βαζάκι λίγο αμύγδαλο φιλέ, λέω βρε δεν το βάζω κι αυτό???

Τα έπλυνα όλα καλά, τα σκούπισα και τα έκοψα σε κομμάτια.
Τα έβαλα στη σαλατιέρα και έφτιαξα ένα dressing ( έτσι για να δείτε πως ξέρουμε και αγγλικά, χαχα) με:
ελαιόλαδο
ξύδι μπαλσάμικο
μέλι (είπαμε δίαιτα, δίαιτα αλλά να γλυκαθούμε κιόλας...)
λίγη μουστάρδα
λίγο αλάτι
 Τα ανακάτεψα καλά όλα μαζί (με πιρούνι καλέ, σιγά μη λέρωνα και σέικερ)  και τα έριξα πάνω στη σαλάτα...
Την ανακατέψαμε και την τσακίσαμε!!!
Φάγαμε και λίγο ψωμάκι, μην τα κόψουμε όλα απότομα και μας κακοφανεί, ε καλά καλά και από ένα αβγουλάκι. Πολύ ήταν???
Καλό και ξεκούραστο Σαββατοκύριακο να έχουμε!!!

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Πατατοκατάσταση...


Καλησπέρα!!!
Τέλος με τις ελιές, τα λιτρίβια και τις αγροτικές δουλειές για φέτος... Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά να ξαναβγάλουμε φρέσκο λαδάκι...

Λοιπόν, σαν πολύ καιρό δεν έχω να σας δώσω συνταγούλα???  
Γι' αυτό σκέφτηκα να σας δείξω το χθεσινό μας φαγάκι που, χωρίς πλάκα, ήταν άπαιχτο και πανεύκολο!!!
Ακόμα και για αρχάριους.
Για ρίξτε μια ματιά...

Υλικά:
6 - 8 ολόκληρες πατάτες καθαρισμένες
λουκάνικο χωριάτικο (εγώ πήρα με πράσο)
2 πιπεριές (1 κίτρινη, 1 πορτοκαλί)
ελάχιστο ελαιόλαδο
μπόλικο τυρί Edam τριμμένο
1/2 κουτί γάλα ΝΟΥΝΟΥ εβαπορέ
λίγο πιπεράκι
το αλάτι είναι προαιρετικό, εγώ δεν έβαλα

Εκτέλεση:
Βράζουμε καλά τις πατάτες ολόκληρες ή αν είναι πολύ μεγάλες τις κόβουμε στη μέση.
Όταν οι πατάτες είναι έτοιμες, τις στραγγίζουμε απ' τα νερά και τις κόβουμε σε χοντρά κομμάτια.
Βάζουμε τις μισές σε ένα πυρέξ και από πάνω ρίχνουμε λίγο απ' το τυρί.
Σε ένα τηγανάκι, σωτάρουμε ελαφρά στο ελαιόλαδο τις πιπεριές κομμένες σε κυβάκια και μόλις αρχίσουν να μαραίνονται ρίχνουμε και το λουκάνικο κομμένο σε ροδέλες.
Το φέρνουμε κι αυτό μια βόλτα, κατεβάζουμε απ' τη φωτιά και αδειάζουμε την κατσαρόλα στο πυρέξ με τις πατάτες και το τυρί. ( το λάδι είναι καλύτερα να το στραγγίσουμε)
Βάζουμε από πάνω τις υπόλοιπες κομμένες πατάτες, πασπαλίζουμε με αρκετό τυρί, ρίχνουμε πιπεράκι και περιχύνουμε με το γάλα (αδιάλυτο)

Είναι κάπως έτσι...
Το βάζουμε στο φούρνο, στους 200 βαθμούς και το ψήνουμε μέχρι να ροδίσει. 
Δεν θέλει πολύ αφού είναι όλα σχεδόν βρασμένα, ίσα να πιουν το γάλα οι πατάτες και να πάρει χρώμα... Εμένα έκανε περίπου 15 λεπτά στον αέρα...

Κι έγινε έτσι...
Συνοδέψτε με μια ωραία μαρουλοσαλάτα...ε πιείτε και λίγο κρασάκι, καλό κάνει...

Καλή όρεξη και καλό απόγευμα σε όλους!!!

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Στο ελαιοτριβείο...

Καλησπέρα σε όλους!
Όπως σας υποσχέθηκα χθες σας έφερα και τις φωτογραφίες από το λιοτρίβι...
Δείτε λοιπόν πως οι ελιές γίνονται λαδάκι!
Προσπάθησα, όσο ήταν δυνατόν με το χαμό που γινόταν εκεί, να βγάλω φωτογραφίες σε όλα τα στάδια. Δεν είναι βέβαια όλες καθαρές, γιατί δεν έβλεπα καλά τι έβγαζα, αλλά θα πάρετε μια ιδέα φαντάζομαι...

Εδώ είναι τα τσουβάλια, έξω από το ελαιοτριβείο...
(Δεν έβγαλα μόνο τα δικά μας, για να μη γελάσετε...χαχα τράβηξα και άλλα να φαίνονται πολλά...)
Τα τσουβάλια άδειασαν και ξεκινούν το ταξίδι τους...
Ανεβαίνουν...
Πλένονται και καθαρίζονται από τυχόν φύλλα...
Σπάζονται και πολτοποιούνται...
Και αρχίζει να διαχωρίζετε το νερό απ' το λάδι...
Το λαδάκι ρέει...

Και πέφτει σε αυτό το δοχείο που είναι ταυτόχρονα και ζυγαριά...
Από κει και πέρα είναι το πιο ωραίο...
Το λάδι μπαίνει στα μπετόνια, το παίρνουμε σπίτι μας και αρχίζουμε τις βουτιές...
Και του χρόνου!!!

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Το μάζεμα της ελιάς

                                       
Καλησπέρα, καλή εβδομάδα σε όλους!!! 
Επιτέλους κατάφερα να έρθω στη blogoγειτονιά και να κάνω ανάρτηση μετά από τόοοσες μέρες που μου φάνηκαν αιώνας...
Οι λόγοι που με κράτησαν μακριά σας αρκετοί...
Ο πρώτος, που ήδη ξέρετε ήταν οι ελιές αλλά δεν ήταν ο μόνος...
Έκανα ένα εξπρές ταξίδι στην Αθήνα για δουλειές, είχα οδοντίατρο, διάβασμα με τη μικρή και φυσικά να φτιάξω κάτι γλυκάκια για τις βαφτίσεις κάποιον φίλων!
Όλα αυτά ήταν η αιτία της απουσίας μου.

Δεν ξέχασα όμως την υπόσχεσή μου, και ήρθα σήμερα να σας δείξω λίγο από εξοχή και ελιές.
Όπως βλέπετε στην πρώτη φωτογραφία, η θέα απ' το κτηματάκι μας ήταν υπέροχη, ο Πόρος στο πιάτο μας. 
Μόνο που είχε πολύ υγρασία, αέρα και συννεφιά εκείνες τις μέρες και οι φωτογραφίες δεν βγήκαν καλές, δεν πειράζει όμως, εμείς τη δουλειά μας την κάναμε!

Είδαμε ένα σωρό λουλούδια,
....ανεμώνες, κυκλάμινα και κρόκους...
                                                             
                                                                                     μαζέψαμε και τις ελίτσες μας...
                                        
Ο μπαμπάς μας ανέβαινε στη σκάλα και τίναζε τα ψηλά...  
                                      
Και η μικρή μας τίναζε τα χαμηλά... 
Απ' όλες τις δουλειές αυτήν διάλεξε το άτιμο, είχε και εξάψεις όπως βλέπετε...χαχα
Εγώ με τα άλλα μου παιδιά, μαζεύαμε τις ελιές από τη λιοπάνα, τις καθαρίζαμε από τα φύλλα...
                                                
και τις βάζαμε στα σακιά...                                                                                                               
                                             
Είχαμε και επισκέψεις, δυο σκυλάκια που ξέχασα να φωτογραφίσω και μια πάπια που ερχόταν στα πόδια μας, έτρωγε ελιές και έπινε νερό από έναν κουβά που της έβαλαν τα παιδιά....
Δεν είναι πολύ όμορφη???

Σας χαιρετώ προς το παρόν και επανέρχομαι αύριο με φωτογραφίες από το λιτρίβι...
Καλό απόγευμα σε όλους!!!
                                         

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Πήρα κι εγώ βραβεία!!!

Καλημέρα, καλό υπόλοιπο Κυριακής σε όλους!!!

Η μέρα μου σήμερα ξεκινάει πολύ χαρούμενα αφού τελειώσαμε το μάζεμα της ελιάς χτες, βγάλαμε το λαδάκι μας που είναι ΠΕΝΤΑΝΟΣΤΙΜΟ, πράσινο - πράσινο και μυρωδάτο και ανοίγοντας τα blogοσπιτάκια μου να σας καλημερίσω, βρήκα και ένα βραβειάκι να με περιμένει. 
Και μάλιστα δυο φορές, μία για το κάθε blog...
Στο ένα μου σπιτάκι λοιπόν, ή μάλλον στην κουζίνα μου, μου το χάρισε η γλυκειά Ρεβέκκα, η μανούλα δύο μικρών πριγκιπόπουλων και την ευχαριστώ πάρα πολύ!!!
Στο άλλο μπλογκοσπιτάκι, ή καλύτερα στο εργαστήριό μου, πήρα αυτό το βραβειάκι από την καλή και γνωστή σε όλους μας Ανεράιδα και είναι πολύ μεγάλη τιμή για μένα!!!
Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ και τις δύο, μέσα απ' την καρδιά μου! Να είστε πάντα καλά και να σκορπάτε χαμόγελα και αγάπη στους γύρω σας!!!

Τώρα με τη σειρά μου, πρέπει να το δώσω κι εγώ σε δέκα blogoμανούλες. 
Οι περισσότερες φυσικά το έχετε πάρει, αλλά θα κάνω μια προσπάθεια, ψάχνοντας... αν ξεχάσω κάποια που είναι μανούλα και δεν το έχει πάρει φυσικά και μπορεί να το παραλάβει από μένα.

Ξεκινάω λοιπόν:
1. Στο Ελενάκι μου, που είναι απ' τις πρώτες διαδυκτιακές μου φίλες και φυσικά η δασκάλα μου και την αγαπώ πολύ!
2. Στο Λιζάκι μου, επίσης από τις πρώτες μου φίλες, γλυκειά μανούλα και... γιαγιά!!!
3. Στη μικρή Λιλού, τη "γειτόνισσα" μου, με τον Αργυράκο της, που την έχω γνωρίσει και από κοντά!!!
4. Στο Αστεράκι μας, με τις SUPER, DUPER πιτούλες της!!!
5. Στην Ελευθερία και τις γεύσεις της, άλλη μια Super μαμά!!!
6. Στην καλή μας Bigmama και την ξεμυαλίστρα κουζίνα της!!!
7. Στο Κατερινάκι, που δεν ξέρω καν αν είναι μαμά, απλά γιατί μου αρέσουν πολύυυυυυυυυυ όλα όσα φτιάχνει με τα χεράκια της!!!
8. Στο Χαρουλίνι μου, που επίσης δεν ξέρω αν είναι μαμά, αλλά ότι κάνει το κάνει με αγάπη και αυτό έχει μεγάλη σημασία... κρύβει πολύ αγάπη μέσα της!!!
9. Στην Κική μας και την μικρή κουζίνα της, που μόνο μικρή δεν είναι... εγώ τη βρίσκω πολύ "μεγάλη", όπως και το ταλέντο της!!!
10. Και για το τέλος άφησα την κυρία Αχτίδα, που είναι τόσο καλή, τρυφερή και πάντα μιλάει μέσα στην ψυχή μου. Πραγματικά δεν ξέρω πως το κάνει αυτό... Με συγκινεί καθημερινά, γι' αυτό και πολλές φορές δεν θέλω να γράψω στα ποστ της, γιατί με πιάνουν τα κλάματα... Κυρία Αχτίδα σας αγαπώ πολύ!!!

***Αλλάζω λίγο την ανάρτησή μου, γιατί μόλις πήρα ένα ακόμη βραβείο,  ηλιόλουστο αυτή τη φορά, από την αγαπημένη μου Χαρά.  Χαρουλάκι σ' ευχαριστώ και πάλι με όλη μου την καρδιά!!!
Όσες είστε νησιώτισσες λοιπόν μπορείτε να το παραλάβετε κι εσείς... έτσι έγραφε η Χαρά στο σπιτάκι της, επισκεφτείτε την και θα το δείτε!!!
Εγώ θα στείλω ένα στην Κρήτη, στην Ανεράιδα και ένα στη Σάμο στην Ελένη που ξέρω πως είναι νησιώτισσες...

Καλή Κυριακή σε όλους, με αγάπη!!!

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Ντομάτα, φέτα, ψωμί, λάδι και ρίγανη...


Καλημέρα σε όλη την παρεούλα!!!
Ξέρω, ξέρω χάθηκα... μα μη με μαλώσετε... δεν το θέλω!!!
Δυστυχώς ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος αυτή την εποχή. Έχω μπλέξει με πολλά και συν τοις άλλοις από Παρασκευή αρχίζουμε και το μάζεμα της ελιάς, οπότε... καταλαβαίνετε.
Που καιρός για μαγειρέματα και κατασκευές. Τα απολύτως απαραίτητα κάνω κάθε μέρα.
Το φαγητό μας είναι αρκετά πρόχειρο και πολλές φορές, στην ανάγκη δηλαδή, μαγειρεύουν και τα παιδιά.
Γι' αυτό και σήμερα σας κερνάω από το φαγητό του κανακάρη μου... 
Είναι το αγαπημένο του, το φτιάχνει μόνος του, καθότι εγώ δεν αγγίζω καν τη φέτα, και φυσικά το απολαμβάνει παρέα με τον πατέρα του.
Αυτό το παιδί, από μικρό είχε μια μανία με τη φέτα, σαν να το έκανε επίτηδες επειδή εγώ τη σιχαινόμουν...
Εγώ φυσικά δεν του έκανα το χατίρι κι έτσι πήγαινε κάθε απόγευμα στη γιαγιά και της έλεγε: "Γιαγιά πεινάω, θέλω ντομάτα, φέτα, ψωμί, λάδι και ρίγανη" για τέτοιο "βλάχο" μιλάμε, Ελληνάρας με τα όλα του.
Η γιαγιά βέβαια δεν του χαλούσε ποτέ χατίρι, ίσα ίσα μάλωνε εμένα και μου έλεγε:"Mα τι σου ζητάει το παιδί, ψωμάκι και τυράκι, τι πιο φυσιολογικό;"
Τότε λοιπόν το έτρωγε ωμό, σαλάτα δηλαδή, τώρα που μεγάλωσε και δεν μας έχει ανάγκη, το φτιάχνει μόνος του και μάλιστα σε πολλές παραλλαγές...
Η τελευταία που του έχει κολλήσει είναι αυτή:

Υλικά:
μπαγιάτικο ψωμί
ντομάτες γινομένες
μπόλικη φέτα
αρκετό έως πολύ ελαιόλαδο
ρίγανη
σκόνη σκόρδο
πάπρικα γλυκειά

Εκτέλεση:
Κόβουμε το ψωμί σε λεπτές φέτες και μετά σε μικρά κομματάκια και τα βάζουμε στον πάτο του πυρέξ.
Ραντίζουμε με λίγο ελαιόλαδο.
Σε ένα μπωλ, ψιλοκόβουμε τις ντομάτες να βγάλουν ζουμιά και ρίχνουμε το λάδι, τη ρίγανη, το σκόρδο και την πάπρικα.
Ανακατεύουμε καλά και περιχύνουμε το ψωμί.
Αφήνουμε λίγο να τραβήξει τα ζουμιά το ψωμί και ρίχνουμε από πάνω τη φέτα χοντροτριμμένη με τα χέρια και αν θέλουμε λίγο λαδάκι ακόμα και ριγανίτσα.
Ψήνουμε για λίγο στο φούρνο, στους 180 - 200 βαθμούς, περίπου 20 λεπτά και σερβίρουμε ζεστό.

Ο γιος μου λέει πως είναι το καλύτερο φαγητό και δεν αφήνει ποτέ, ούτε ψιχουλάκι. Το ίδιο και ο μπαμπάς. 
Εγώ προσωπικά, δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη γιατί... απλά δεν το τρώω.
Οπότε η κριτική του πιάτου θα είναι γι' αυτόν σήμερα, όχι για μένα...χαχα

Φιλάκια πολλά, καλό απόγευμα!!!

(κι εδώ ψημένο, έτοιμο)